“Πριν από λίγους μήνες, ετοιμαζόμασταν να αποτεφρώσουμε τον Ντέριν. Τώρα, μας λένε ότι η θεραπεία του έχει τελειώσει”. Αυτά είναι τα λόγια της μητέρας ενός παιδιού που πρωταγωνιστεί σε μία από εκείνες τις ιστορίες όπου η ζωή αποδεικνύει το μεγαλείο της. Μία από εκείνες τις φορές που μόνο με τη λέξη “θαύμα” μπορούν να εξηγηθούν όσα συμβαίνουν.
Ο Ντέριν Μπλάκγουελ, ένα αγόρι από το Νόρφολκ της Αγγλίας, το 2010, σε ηλικία μόλις 10 ετών, διαγνώστηκε με λευχαιμία. Ενάμιση χρόνο μετά, έμαθε ότι έπασχε και από το εξαιρετικά σπάνιο (περίπου 50 περιπτώσεις έχουν καταγραφεί παγκοσμίως) σάρκωμα των κυττάρων Langerhans. Γινόταν, έτσι, ο πρώτος άνθρωπος που πάλευε με τις δύο συγκεκριμένες νόσους ταυτόχρονα.
Μοναδική ελπίδα, σύμφωνα με τους γιατρούς, ήταν η μεταμόσχευση μυελού των οστών. Μέσα σε λίγο περισσότερο από μισό χρόνο (η πρώτη επέμβαση έγινε τον Μάρτιο του 2013), ο Ντέριν μπήκε κάτω από το νυστέρι τέσσερις φορές. Όλες, όμως, οι προσπάθειες μεταμόσχευσης απέτυχαν. Και ο μικρός, με τον οργανισμό του αποδυναμωμένο, αντιμετώπιζε πλέον και λοιμώξεις.
Οι γιατροί ήταν ξεκάθαροι. Είχε έρθει το τέλος. Χωρίς ανοσοποιητικό σύστημα, μετά από 4 χρόνια με επίπονες επεμβάσεις, φάρμακα και χημειοθεραπεία, ο 14χρονος, πλέον, Ντέριν δεν μπορούσε να “πολεμήσει” εναντίον των νόσων, των λοιμώξεων και ενός ιού που είχε προκαλέσει τη νέκρωση τριών από τα δάχτυλά του. Το μόνο που τον κρατούσε ζωντανό ήταν τα αντιβιοτικά.
Οι γονείς του περίμεναν 50 ημέρες, μετά την τελευταία προσπάθεια μεταμόσχευσης, ελπίζοντας, με κάποιο τρόπο, να έχει αποτέλεσμα. Όταν είδαν ότι τίποτα δεν άλλαζε, πήραν την απόφαση να τον βγάλουν από την αντιβίωση. Τον Δεκέμβριο το 2013, η οικογένεια επέστρεψε σπίτι με τον Ντέριν. Πιστεύοντας ότι ο γιος τους δεν προλάβαινε τα Χριστούγεννα, τα γιόρτασαν στις 14 του μήνα.
Σχεδίαζε ο ίδιος την κηδεία του!
Με τη ροζ μοϊκάνα του, ο Ντέριν ήταν έτοιμος για το τέλος. (credit: SWNS.com)
Ο μικρός ήρωας αντιμετώπιζε το επερχόμενο τέλος της ζωής του με ψυχραιμία που ξεπερνούσε την ηλικία του. Ακόμα και στις φωτογραφίες από το νοσοκομείο, τις οποίες έβγαζε εν μέσω χημειοθεραπείας και αλλεπάλληλων χειρουργείων, ήταν πάντα χαμογελαστός. Δεν θύμιζε, σε καμία περίπτωση, ένα παιδί, έναν άνθρωπο που φοβόταν τον θάνατο.
Ήταν τέτοια η ψυχική του δύναμη που σχεδίασε ο ίδιος την κηδεία του, αποφασίζοντας για κάθε λεπτομέρεια. Το φέρετρό του θα μεταφέρονταν με τη νεκροφόρα που είχε μεταφέρει τον Ουίνστον Τσόρτσιλ. Θα οδηγούνταν στο κρεματόριο υπό τους ήχους του Move Your Feet των Junior Senior. Θα ήταν ντυμένος με κοστούμι. Και τα μαλλιά του θα ήταν ροζ και κουρεμένα σε στυλ μοϊκάνα.
Ο γενναίος έφηβος ήταν έτοιμος να αποχαιρετίσει τον κόσμο, κυριολεκτικά, με το χαμόγελο στα χείλη. Είχε δηλώσει ότι η μέρα που δέχτηκε ότι έρχεται το τέλος ήταν η πιο ευτυχισμένη στη ζωή του, γιατί ένιωσε ένα ήρεμο και ειρηνικό συναίσθημα. “Ανυπομονούσε για ό,τι μπορεί να ερχόταν μετά”, δήλωσε η μητέρα του. Αλλά, μετά, όλα αυτά άλλαξαν.
Οι μέρες περνούσαν και ο Ντέριν, από εκεί που είχε συμφιλιωθεί με την ιδέα του θανάτου, βρέθηκε θριαμβευτής της ζωής. Και το έκανε με τρόπο που κανένας, ούτε γιατροί, δεν μπορεί να εξηγήσει. Τη δεύτερη εβδομάδα του Ιανουαρίου, ακόμα ζωντανός, σε πείσμα των προβλέψεων, ένας από τους επιδέσμους που έκρυβαν τα νεκρωτικά του δάχτυλα σκίστηκε κατά λάθος.
Το θέαμα που άφησε άφωνους τους γιατρούς
Η εικόνα προκάλεσε την έκπληξη όλων. Αντί για το μαυρισμένο δάκτυλο που περίμεναν να δουν, εμφανίστηκε ένα απολύτως υγιές άκρο. Είχε θεραπευτεί! Οι γιατροί δεν μπορούσαν να καταλάβουν πώς ένα παιδί, χωρίς υγιή μυελό των οστών, χωρίς ανοσοποιητικό και εκτός αντιβιοτικών, μπόρεσε να πολεμήσει και να νικήσει μία τόσο επιθετική λοίμωξη. Και ακόμα δεν μπορούν.
Με το χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη του, νικητής της ζωής, ένα ζωντανό θαύμα. (credit: SWNS.com)
Και τα καλά νέα συνεχίστηκαν. Περισσότερο από 100 μέρες μετά την τελευταία μεταμόσχευση μυελού των οστών, οι γιατροί επιβεβαίωσαν ότι το σώμα του αγοριού άρχισε να παράγει λευκά αιμοσφαίρια. Οι θεράποντες ιατροί, δήλωσαν ότι θεωρούσαν αδύνατη την παραγωγή τους μετά από τόσο χρονικό διάστημα και ότι δεν έχει υπάρξει ιατρικό προηγούμενο.
Και όμως. Ο Ντέριν, κάπου μέσα του, έκρυβε τη δύναμη για να διαψεύσει κάθε πρόγνωση. Ίσως, η γρήγορη αποδοχή του τέλους να έδωσε στον οργανισμό του την απαραίτητη ηρεμία και γαλήνη για να συγκεντρώσει όλες τις δυνάμεις του και να αντεπιτεθεί στις νόσους. Ίσως, η αγάπη των δικών του, που του προσέφεραν ένα χαρούμενο περιβάλλον, μέχρι το τέλος, να ήταν το μυστικό.
Το σίγουρο είναι ότι ο Ντέριν είναι, τώρα πια, καλά. Για λίγο, μετά την αναπάντεχη πορεία που πήραν τα πράγματα, δυσκολεύτηκε να ξαναβρεί το νόημα της ζωής. Τόσο πολύ είχε φλερτάρει με τον θάνατο. Αλλά, σήμερα, με τους γονείς του, σχεδιάζει το μέλλον του. Θέλουν να δημιουργήσουν μία φιλανθρωπική οργάνωση για εφήβους με καρκίνο.
Γενικότερα, δεν πιστεύω στα θαύματα. Περισσότερο γράφω θέματα σχετικά με νέες ανακαλύψεις και επιτεύγματα της επιστήμης. Αλλά αυτή η ιστορία είναι μία από εκείνες που σε αναγκάζουν να κάνεις για λίγο στην άκρη, να μην ψάχνεις τη “λογική εξήγηση” και να πιστέψεις το απίστευτο. Να νιώσεις τη μαγεία. Ένα παιδί που μετρούσε τη ζωή του με τις ώρες, μπορεί ξανά να ονειρεύεται.
Θεόδουλος Γεωργιάδης
πηγή:pathfinder.gr
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Το ialmopia.gr επιτρέπει στον χρήστη να αναρτά τα σχόλια και τις απόψεις του σε επίκαιρα θέματα/συζητήσεις. Τα σχόλια και οι απόψεις αυτές εκφράζουν αποκλειστικά τις προσωπικές θέσεις του εκάστοτε χρήστη και δεν υιοθετούνται από το ialmopia.gr. Σε κάθε περίπτωση, ο χρήστης οφείλει να εκφράζεται με τρόπο ώστε να μην παραβιάζει τους ελληνικούς νόμους. Σε αντίθετη περίπτωση, το ialmopia.gr διατηρεί το δικαίωμα να αποκλείει το χρήστη από την εν λόγω υπηρεσία.
Με εκτίμηση, Η συντακτική ομάδα του ialmopia.gr