Η μεταπολιτική, ο μεγάλος κίνδυνος για την Κοινωνία και την Δημοκρατία - Άρθρο του Κώστα Δανά

Στις αρχές Νοεμβρίου 2011, στην Ελλάδα και την Ιταλία επιβλήθηκαν, ταυτόχρονα ως πρωθυπουργοί - σωτήρες, οι άνθρωποι των αγορών, Λουκάς Παπαδήμος και Μάριο Μόντι, άνθρωποι τους οποίους δεν είχαν εκλέξει οι πολίτες, αλλά οι ίδιες οι «αγορές». Η δημοτικότητά τους ήταν ελάχιστη, παρά το γεγονός ότι τεράστια συγκροτήματα ΜΜΕ τους λάνσαραν σαν προϊόντα και τους στήριζαν με νύχια και με δόντια. Σ’ εκείνη την φάση της κρίσης, οι κοινωνικοί αγώνες δεν επέτρεψαν την συνέχιση του μεταπολιτικού πειράματος σε Ελλάδα και Ιταλία.

Τότε ανέτειλε στην Ελλάδα το πολιτικό άστρο του ΣΥΡΙΖΑ. Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2012 καθησύχασε την ελληνική αστική τάξη, που έπρεπε όμως να βρει μια λύση μέχρι τις ευρωεκλογές.

Κι έτσι έρχεται και πάλι μια νέα μορφή μεταπολιτικού πειράματος για να φρενάρει την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ. Μια εικονική φιγούρα των ΜΜΕ επιστρατεύεται στην «πολιτική μάχη». Κα χρειάζεται για την άρχουσα τάξη, ένα κόμμα χωρίς συγκεκριμένη ιδεολογία, αλλά που υπερασπίζεται με πάθος την «αυτονόητη κυρίαρχη» ιδεολογία των μνημονίων, ένα κόμμα το οποίο αποτελεί τον σημαιοφόρο της ενοποίησης όλων των αστικών κομμάτων, σε ένα κόμμα, το «κόμμα του Κράτους»!

Το κόμμα αυτό παριστάνει ότι βρίσκεται πάνω από συγκεκριμέ-να ταξικά συμφέροντα, προτείνει την μείωση της δημόσιας επιχορήγησης στα κόμματα, άρα είναι υπέρ της αύξησης της επιχορήγησης των κομμάτων, απ’ ευθείας από τους καπιταλιστές. Άραγε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει την δυνατότητα ούτε μερικές αφίσες να φτιάξει! Το ΚΚΕ δεν τους απασχολεί, εξάλλου το ΚΚΕ πολεμά με μανία τον ΣΥΡΙΖΑ. Την πολιτική του ΚΚΕ την φωτίζει ο Σταλινισμός και ο Ζαχαριαδισμός.

Το νέο κόμμα προτείνει την μονιμότητα υπουργών, καθώς το θέμα είναι τι θέλουν οι «αγορές», όχι η κοινωνία. Δεν έχει σημασία για το καινούργιο κόμμα, αν ο μισθός δεν φτάνει ούτε για φαγητό, σημασία έχει να είναι ευτυχισμένα τα αφεντικά του ιδρυτή του κόμματος. Προτείνει να μειωθεί η φορολογία των επιχειρήσεων, γιατί δεν μπορούν να πληρώνουν για άχρηστα πράγματα, όπως σχολεία και νοσοκομεία. Προτείνει να ενταχθούν όλα τα εισοδήματα σε μια φορολογική κλίμακα, να πληρώσει το ίδιο, αυτός που δεν έχει στον ήλιο μοίρα, με τους πλουσίους. Για τους ανέργους και τους φτωχούς προτείνει κουπόνια σίτισης, όχι εργασία και μισθό!

Το ζήτημα πίσω απ’ όλα αυτά δεν είναι το κάθε ποταμάκι. Το ζήτημα είναι η λυσσαλέα προσπάθεια της ποταμοποίησης της πολιτικής ζωής από τους ισχυρούς, δηλαδή όλα τα κόμματα του «αστικού τόξου», να μοιάζουν πια με παραπόταμους.

Η Αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να αντιπαλεύσει με πάθος την μεταπολιτική, τον μεγαλύτερο κίνδυνο, για την Κοινωνία και την Δημοκρατία.



Κώστας Δανάς