Ο Λεβέντης και οι προφητείες

Είδα αυτό το video που κυκλοφορεί, με τίτλο «Βασίλης Λεβέντης – Οι προφητείες (1992 – 2013)»,  και μου έκανε τεράστια εντύπωση, κυρίως γιατί, αν και δεν πιστεύω σε προφητείες, οι προβλέψεις στις οποίες πέφτει μέσα είναι όντως πολλές.

Θα ήθελα ωστόσο να μοιραστώ μερικές γενικότερες σκέψεις που μου γέννησε το συγκεκριμένο video.

Καταρχάς, ως σκεπτικιστής, θα ήθελα να ξέρω αν υπάρχουν και πόσες είναι, οι προβλέψεις του κ. Λεβέντη που δεν βγήκαν αληθινές. Αυτό, αντίθετα με την εντύπωση που ίσως δίνει, δεν είναι για να μειώσει την αξία των προβλέψεών του, αλλά για να την αυξήσει. Και εξηγούμαι: αν δεν είναι προφήτης (που δεν είναι), υπάρχουν δύο πιθανότητες. Η πρώτη, να έχει κάνει πάρα πολλές προβλέψεις, οπότε σε κάποιες μοιραία θα πέσει μέσα, αλλά όχι στις περισσότερες. Σε αυτή την περίπτωση το video δεν είναι τίποτα άλλο από μια πόλωση επιβεβαίωσης.

Η δεύτερη περίπτωση, είναι να έχει ακολουθήσει συλλογισμούς βασισμένους σε στοιχεία και γεγονότα. Σε αυτή την περίπτωση το λογικό είναι να έχει πέσει μέσα σε πάρα πολλά - φυσικά όχι σε όλα - αλλά όχι και σε ελάχιστα. Και αυτή είναι η περίπτωση που με οδηγεί στη δεύτερη σκέψη.

Αν ο κ. Λεβέντης έκανε αυτές τις προβλέψεις βασισμένος στην πραγματικότητα, τα πράγματα είναι ιδιαίτερα άσχημα για όλους μας. Ελάχιστοι άλλοι φώναζαν τα ίδια ή παρόμοια πράγματα και κανείς από αυτούς δεν εισακούστηκε, πράγμα που δείχνει πόσο φτωχή ήταν η ανάλυση της πραγματικότητας από την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών και πόσο όλοι εθελοτυφλούσαν. Αφού τα έβλεπε αυτός, εμείς γιατί δεν τα βλέπαμε; Τον δε Λεβέντη οι περισσότεροι τον θεωρούσαμε περιθωριακό και γραφικό (βάζω και τον εαυτό μου μέσα).

Το τελευταίο είναι επίσης άσχημο για όλους μας. Πρόκειται για ένα μαζικό ad hominem, κατά το οποίο αντί να βλέπουμε τι έλεγε ο άνθρωπος, βλέπαμε πώς τα έλεγε, ποιος τα έλεγε, αν μας άρεσε η φάτσα του κτλ. Κοινώς, κανείς δεν αντέκρουσε τα επιχειρήματά του και τις αναλύσεις του με επιχειρήματα, αλλά με επιθέσεις στο πρόσωπο. Αυτό εξυπηρέτησε ιδιαίτερα τους υπόλοιπους πολιτικούς, οι οποίοι έτσι κι αλλιώς είναι μαλωμένοι με τα λογικά επιχειρήματα. Έφτανε ένα σαρκαστικό «ποιος τα λέει αυτά; Ο Λεβέντης;» για να μη χρειαστεί να απαντηθεί στα σοβαρά μια σοβαρή ερώτηση.

Είναι όμως και ίδιον του επιπέδου του πολιτικού διαλόγου στη χώρα μας, όχι μόνο μεταξύ των πολιτικών, αλλά και των πολιτών. Δεν συζητάμε με γεγονότα, δεν συζητάμε με επιχειρήματα, αλλά κυρίως με τον παραλογισμό του «ποιος είσαι εσύ που μιλάς» ή – την ελληνικότερη εκδοχή του – το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;».

Ο Λεβέντης δυστυχώς έπεσε θύμα της εποχής της εικόνας και του πολιτικού marketing. Δεν είχε δίπλα του τους ειδικούς που θα του επέλεγαν τη σωστή γραβάτα με το σωστό κόμπο, το σωστό σκελετό γυαλιών και το σωστό χτένισμα και που θα του μάθαιναν τη γλώσσα του σώματος και τις λέξεις κλειδιά που πρέπει να χρησιμοποιεί.

Δυστυχώς επίσης, δεν εμφανίστηκε την εποχή του web 2.0, των Social Media, του blogging, του YouTube και της WebTV, ώστε να μπορέσει να διαδώσει τις απόψεις του έξω από τα κανάλια της διαπλοκής. Εμφανιζόταν πάντα σε περιθωριακά κανάλια, ανάμεσα σε εκπομπές telemarketing και αστρολόγους και εξαιρετικά σπάνια σε γνωστές εκπομπές. Τώρα που το σκέφτομαι, ποτέ δεν θυμάμαι να αντιπαρατέθηκε σε πάνελ με αντίπαλους πολιτικούς. Ίσως κι αυτό να έχει τη σημασία του.

Το κακό είναι ότι πέφτοντας θύμα ο Λεβέντης, πέσαμε θύματα κι εμείς. Ο άνθρωπος μας τα είπε. Εμείς δεν ακούσαμε.

Θα ήθελα να τελειώσω με μερικές επισημάνσεις, για το τι μπορούμε να μάθουμε από το συγκεκριμένο video.Πρέπει να τους ακούμε όλους, στα πλαίσια του δυνατού και να κρίνουμε χωρίς προκατάληψη όσα λένε και όχι το πώς τα λένε ή το ποιοι είναι.

Πρέπει να απαιτούμε στοιχεία και λογικά επιχειρήματα από τους πολιτικούς, αντί για τις συνηθισμένες αερολογίες. Για να μην πω ότι θα πρέπει να υποψιαζόμαστε αμέσως όποιον δεν μιλάει άμεσα και κατανοητά και καταφεύγει σε κενολογίες.Πρέπει να αυξήσουμε τα κανάλια ενημέρωσής μας. Ο Λεβέντης έχασε (και μαζί του κι εμείς) επειδή στο γήπεδο της τηλεόρασης ήταν outsider. Δεν θα ήταν το ίδιο στο internet. (για να είστε εδώ, μάλλον αυτό το έχετε αντιληφθεί ήδη, αλλά ο φίλος Batcic τα λέει επίσης μια χαρά εδώ)

Και δυο ακόμα παρατηρήσεις: Το ότι ο Λεβέντης ήταν γραφικός και έλεγε αλήθειες δεν σημαίνει ότι όλοι οι γραφικοί λένε αλήθειες. Ας το έχουμε κατά νου, ειδικά αυτή την εποχή που οι γραφικοί περισσεύουν. Η γραφικότητα δεν είναι κριτήριο αξιοπιστίας. Η λογική και τα στοιχεία είναι.

Και τέλος, για να αυτομαστιγωθούμε: Κάποτε ο δημοσιογράφος –τότε- Πάνος Παναγιωτόπουλος (ο επονομαζόμενος πλέον και Κόκκινος Πάνος) είχε καλεσμένο στην εκπομπή του στον ΑΝΤ1 το Βασίλη Λεβέντη, τον οποίο προσπάθησε να γελοιοποιήσει παραγγέλνοντας πίτσες. Ο Λεβέντης με περισσή αξιοπρέπεια τον έβαλε στη θέση του και αυτός που γελοιοποιήθηκε ήταν τελικά ο «οικοδεσπότης» (το video εδώ, η σκηνή στο 1.33.00).

Σήμερα ο Παναγιωτόπουλος είναι υπουργός και ο Λεβέντης συνεχίζει να θεωρείται γραφικός. Πράγμα που δικαιώνει την τελευταία φράση του video: «Μητσοτάκης και Παπανδρέου τους αξίζουν».

Γράφει ο Άντώνης Ζέρβας

Δείτε το video:

πηγή:o-klooun.com