Μετά τη συνάντηση των ηγετών Γερμανίας και Ελλάδας (Μέρκελ και Σαμαρά), άρχισαν ακόμη μια φορά όλοι οι εμπλεκόμενοι στην οικονομική κρίση της ευρωζώνης να μετράνε το μήκος και το πλάτος των μέτρων.
Την ιστορική στιγμή, κατά την οποία η ίδια η Ευρώπη, ως η ορθολογική οντότητα της οικουμένης, αναλαμβάνει το τιτάνιο έργο του εξορθολογισμού στο οικονομικό επίπεδο και του διαφωτισμού στο πολιτικό επίπεδο, η ελληνική κοινωνία κατά τη διαδικασία της αντιπροσώπευσης (την κοινοβουλευτική διαδικασία) και το ελληνικό κράτος (μέσω του πρωθυπουργού κ. Σαμαρά) επιλέγουν να αρθρώνουν έναν πολιτικό λόγο περί παγκοσμιοποιημένου πολιτικού και οικονομικού πράττειν. Τα άμεσα πολιτικά αποτελέσματα της συνάντησης ανάμεσα στη Μέρκελ και τον Σαμαρά συνοψίζονται στα εξής δύο σημεία: Σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο, οι δύο κυβερνήτες διαφοροποιήθηκαν. Η Μέρκελ μίλησε για την τοπική πολιτική κοινωνία, ενώ ο Σαμαράς επωμίσθηκε έναν ρόλο αφηγητή για τα κοινωνικά και οικονομικά δρώμενα στην οικουμένη. Η Μέρκελ μίλησε για τον τομέα της Υγείας, ενώ ο Σαμαράς αφηγήθηκε την παγκόσμια ιστορία των επενδύσεων.
Το δεύτερο σημείο έχει να κάνει με την προοπτική του προγράμματος εξορθολογισμού της κοινωνικής συλλογικότητας που ονομάζεται ελληνική κοινωνία. Στο σημείο αυτό υπήρξαν διαφοροποιήσεις που αφορούν τους μεθοδολογικούς χειρισμούς. Η Μέρκελ επιμένει στη «χαμηλή πολιτική» της αυτοδιοίκησης και της Υγείας, ενώ ο Σαμαράς κατασκευάζει «φαντασίες» ως πολιτικό και κυβερνητικό πρόγραμμα, που δεν μπορεί ποτέ να προωθηθεί.
Οποιος πολίτης σκέφτεται λογικά μπορεί σιγά σιγά να καταλήξει σε θεωρητικά και πολιτικά συμπεράσματα, αφού προηγουμένως επεξεργαστεί στο επίπεδο της λογικής τα εμπειρικά δεδομένα. Η «πολιτική διαφορά» ανάμεσα στη Μέρκελ και τον Σαμαρά είναι εμπειρικό δεδομένο. Το ερώτημα που ανακύπτει δεν αφορά τη Μέρκελ και την κοινωνία της. Αφορά όλους εμάς που έχουμε την πραγματολογική δυνατότητα να μιλάμε την πολιτική γλώσσα της «φτώχειας». Τελικά, πρέπει οι ακροατές σ’ αυτήν τη συνάντηση να καταλάβουν και να κατανοήσουν τι ακριβώς «ειπώθηκε».
Αυτό τελικά που «ειπώθηκε» στη συνάντηση των Μέρκελ και Σαμαρά ήταν η σιωπή των δύο κοινωνικών συλλογικοτήτων που ονομάζονται γερμανική και ελληνική κοινωνία. Μετά, τον ρόλο ανέλαβαν οι εμπειρογνώμονες και έπειτα απ’ αυτούς οι πολιτικοί. Ποτέ δεν θα ακούγαμε εμείς οι πολίτες τι «ειπώθηκε» στη συνάντηση των Μέρκελ – Σαμαρά. Στα αυτιά μας έφθασε ο απόηχος των παρακολουθήσεων.
Τελικά η «χαμηλή πολιτική» της Μέρκελ και η «υψηλή πολιτική» του Σαμαρά μπορούν να συναντηθούν σ’ ένα σημείο: οδηγούν την ελληνική κοινωνία στο πραγματολογικό αδιέξοδο της ύπαρξής της ή, ορθότερα, θα μπορούσε να πει κανείς ότι σε πολιτικό επίπεδο οι γραφειοκρατικές σχέσεις ανάμεσα στην «τρόικα» και την ελληνική κυβέρνηση μετατρέπονται σε μείζον πολιτικό ζήτημα που έχει να κάνει με την πολιτική ύπαρξη της ίδιας της ελληνικής κοινωνίας.
Ολοι οι Ελληνες πολίτες αντιλαμβάνονται ότι βρισκόμαστε, ως συλλογική οντότητα, μπροστά στον γκρεμό και όλοι εμείς αναλαμβάνουμε το μέγιστο πολιτικό έργο να αποτρέψουμε την καταστροφή (οικονομική, πολιτική, κοινωνική και αισθητική). Η συνάντηση των Μέρκελ – Σαμαρά οδήγησε τις δύο συλλογικότητες (τη γερμανική και την ελληνική) στην ακραία πολιτική διαχείριση. Η ευρωπαϊκή πολιτική ιδέα της αλληλεγγύης δεν λειτούργησε. Αντιθέτως, δόθηκε στον πρωθυπουργό της Ελλάδας ο πολιτικός χρόνος μέχρι τον Μάιο του 2014 (25 Μαΐου διεξάγονται οι ευρωεκλογές) για να επεξεργασθεί, εάν μπορεί, ένα εθνικό πρόγραμμα ανασυγκρότησης.
…………………………………………………………………………………………………….
* Καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
Το δεύτερο σημείο έχει να κάνει με την προοπτική του προγράμματος εξορθολογισμού της κοινωνικής συλλογικότητας που ονομάζεται ελληνική κοινωνία. Στο σημείο αυτό υπήρξαν διαφοροποιήσεις που αφορούν τους μεθοδολογικούς χειρισμούς. Η Μέρκελ επιμένει στη «χαμηλή πολιτική» της αυτοδιοίκησης και της Υγείας, ενώ ο Σαμαράς κατασκευάζει «φαντασίες» ως πολιτικό και κυβερνητικό πρόγραμμα, που δεν μπορεί ποτέ να προωθηθεί.
Οποιος πολίτης σκέφτεται λογικά μπορεί σιγά σιγά να καταλήξει σε θεωρητικά και πολιτικά συμπεράσματα, αφού προηγουμένως επεξεργαστεί στο επίπεδο της λογικής τα εμπειρικά δεδομένα. Η «πολιτική διαφορά» ανάμεσα στη Μέρκελ και τον Σαμαρά είναι εμπειρικό δεδομένο. Το ερώτημα που ανακύπτει δεν αφορά τη Μέρκελ και την κοινωνία της. Αφορά όλους εμάς που έχουμε την πραγματολογική δυνατότητα να μιλάμε την πολιτική γλώσσα της «φτώχειας». Τελικά, πρέπει οι ακροατές σ’ αυτήν τη συνάντηση να καταλάβουν και να κατανοήσουν τι ακριβώς «ειπώθηκε».
Αυτό τελικά που «ειπώθηκε» στη συνάντηση των Μέρκελ και Σαμαρά ήταν η σιωπή των δύο κοινωνικών συλλογικοτήτων που ονομάζονται γερμανική και ελληνική κοινωνία. Μετά, τον ρόλο ανέλαβαν οι εμπειρογνώμονες και έπειτα απ’ αυτούς οι πολιτικοί. Ποτέ δεν θα ακούγαμε εμείς οι πολίτες τι «ειπώθηκε» στη συνάντηση των Μέρκελ – Σαμαρά. Στα αυτιά μας έφθασε ο απόηχος των παρακολουθήσεων.
Τελικά η «χαμηλή πολιτική» της Μέρκελ και η «υψηλή πολιτική» του Σαμαρά μπορούν να συναντηθούν σ’ ένα σημείο: οδηγούν την ελληνική κοινωνία στο πραγματολογικό αδιέξοδο της ύπαρξής της ή, ορθότερα, θα μπορούσε να πει κανείς ότι σε πολιτικό επίπεδο οι γραφειοκρατικές σχέσεις ανάμεσα στην «τρόικα» και την ελληνική κυβέρνηση μετατρέπονται σε μείζον πολιτικό ζήτημα που έχει να κάνει με την πολιτική ύπαρξη της ίδιας της ελληνικής κοινωνίας.
Ολοι οι Ελληνες πολίτες αντιλαμβάνονται ότι βρισκόμαστε, ως συλλογική οντότητα, μπροστά στον γκρεμό και όλοι εμείς αναλαμβάνουμε το μέγιστο πολιτικό έργο να αποτρέψουμε την καταστροφή (οικονομική, πολιτική, κοινωνική και αισθητική). Η συνάντηση των Μέρκελ – Σαμαρά οδήγησε τις δύο συλλογικότητες (τη γερμανική και την ελληνική) στην ακραία πολιτική διαχείριση. Η ευρωπαϊκή πολιτική ιδέα της αλληλεγγύης δεν λειτούργησε. Αντιθέτως, δόθηκε στον πρωθυπουργό της Ελλάδας ο πολιτικός χρόνος μέχρι τον Μάιο του 2014 (25 Μαΐου διεξάγονται οι ευρωεκλογές) για να επεξεργασθεί, εάν μπορεί, ένα εθνικό πρόγραμμα ανασυγκρότησης.
…………………………………………………………………………………………………….
* Καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
πηγη:efsyn
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Το ialmopia.gr επιτρέπει στον χρήστη να αναρτά τα σχόλια και τις απόψεις του σε επίκαιρα θέματα/συζητήσεις. Τα σχόλια και οι απόψεις αυτές εκφράζουν αποκλειστικά τις προσωπικές θέσεις του εκάστοτε χρήστη και δεν υιοθετούνται από το ialmopia.gr. Σε κάθε περίπτωση, ο χρήστης οφείλει να εκφράζεται με τρόπο ώστε να μην παραβιάζει τους ελληνικούς νόμους. Σε αντίθετη περίπτωση, το ialmopia.gr διατηρεί το δικαίωμα να αποκλείει το χρήστη από την εν λόγω υπηρεσία.
Με εκτίμηση, Η συντακτική ομάδα του ialmopia.gr