«Δεν θα χρησιμοποιούσα τον όρο “μεγάλος” ούτε τον όρο “Ελληνας”. Θα έλεγα ότι ήταν ένας σπουδαίος επιστήμονας και νομίζω ότι αυτό που προσέφερε, επειδή ανήκει σε όλον τον κόσμο, υπερβαίνει ακόμη και το σκεπτικό της σειράς. Μπορεί να ακούγεται υπερβολική η επιχειρηματολογία μου, αλλά θεωρώ ότι ο Γεώργιος Παπανικολάου συνεισέφερε στο να μπορούμε να μιλάμε σήμερα δύο γυναίκες. Στη ζωή». Οταν η γνωστή και καταξιωμένη δημοσιογράφος Μαρία Χούκλη δέχθηκε την πρόταση να παρουσιάσει μια εκπομπή – αφιέρωμα σε έναν από τους δέκα «Μεγάλους Ελληνες» που ανέδειξε η τηλεοπτική σειρά του ΣΚΑΪ, δεν γνώριζε εκ των προτέρων ότι ο δικός της «Μεγάλος Ελληνας» θα ήταν ο γιατρός, βιολόγος και ερευνητής Γεώργιος Παπανικολάου, του οποίου η ανακάλυψη (τεστ ΠΑΠ) άνοιξε νέους ορίζοντες στην πρόληψη του καρκίνου. Η προσωπική περιπέτεια με την υγεία της πριν από αρκετά χρόνια και η εν συνεχεία ανασύνταξη και αναγέννησή της την οδήγησαν να σκύψει με περίσσια ευαισθησία στην περίπτωση Παπανικολάου, να φωτίσει όχι μόνο τον επιστήμονα αλλά και τον άνθρωπο.
Πρόληψη και θεραπεία
Ακολουθήστε μας στην σελίδα μας στο facebook : Δείτε Τι Έγινε Σαν Σήμερα Στον Κόσμο
«Οταν έχεις δώσει μια τόσο σημαντική μάχη γίνεσαι πιο ευαίσθητος στο να καταλαβαίνεις τι σημαίνει η δυνατότητα πρόληψης και θεραπείας, ουσιαστικά η προσφορά ζωής», εξομολογείται, ένα ηλιόλουστο πρωινό στο κέντρο της Αθήνας. «Βέβαια, και ένας σημαντικός πολιτικός, βάζοντας σωστές δομές σε ένα κράτος, επιτρέπει σε μια κοινωνία να λειτουργήσει. Αλλά όλα αυτά δεν θα υπήρχαν, οι ίδιοι αυτοί οι πολιτικοί ή οι διανοούμενοι δεν θα υπήρχαν, εάν μια γυναίκα, η μητέρα τους, δεν είχε τη δυνατότητα να είναι ασφαλής. Θεωρώ ότι αν το άπαν επί της γης είναι η ζωή, ο Γεώργιος Παπανικολάου συνεισέφερε σε αυτό».
Τι είναι αυτό που δίνει δύναμη σ’ έναν άνθρωπο σε μια τόσο δύσκολη στιγμή στη ζωή του; «Οταν βρίσκεσαι με την πλάτη στον τοίχο, είτε θα συνθλιβείς είτε θα προχωρήσεις. Ο Παπανικολάου πέρασε απίστευτες αντιξοότητες, πάλεψε, πέτυχε. Ενας άλλος άνθρωπος λέει “θέλω να γίνω αυτό” και προσπαθεί μέχρι να κατακτήσει το στόχο του. Εγώ είπα “θέλω να ζήσω”. Και έζησα».
Μέχρι πριν από κάποια χρόνια ο καρκίνος ήταν ακόμη θέμα–ταμπού στην Ελλάδα. Παραμένει; «Είναι αισθητά λιγότερο σε σχέση με το παρελθόν, γιατί σχεδόν όλοι έχουμε περιπτώσεις καρκινοπαθών στο κοντινό μας περιβάλλον. Και η συμβουλή μου είναι να μη βλέπει κανείς τον καρκίνο ως ταμπού ή ως κάτι που πρέπει να κρύψει. Οι γυναίκες θα πρέπει να ευαισθητοποιηθούν, να μην ντρέπονται και να πολεμήσουν θαρραλέα. Οι γιατροί υποστηρίζουν ότι αν κάνεις εγκαίρως αυτά που πρέπει, θεραπεύεται 100%».
Η Μάχη της ζωής του
«Με την απλή και φθηνή μέθοδό του, ο Γ. Παπανικολάου δίνει την ευκαιρία στην πιο φτωχή γυναίκα, στο πιο απομακρυσμένο χωριό μιας αφρικανικής πόλης, αλλά και στην πιο προνομιούχα γυναίκα αυτού του πλανήτη, να διαπιστώνουν εγκαίρως ένα πρόβλημα. Τις βοηθάει να το θεραπεύσουν και να ζήσουν», τονίζει η Μαρία Χούκλη. «Ηταν σπουδαίος επιστήμονας και άνθρωπος. Μια αναγεννησιακή φιγούρα. Αγαπούσε τη μουσική και τους Γερμανούς φιλοσόφους. Επίσης, ευτύχησε να έχει στο πλευρό του μια γυναίκα, τη Μάχη, που του αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι επί σαράντα χρόνια τής έπαιρνε επίχρισμα για να κάνει πειράματα για το τεστ Παπανικολάου. Εκείνη δούλευε σε πολυκατάστημα στην Αμερική για να εξασφαλίζει τα προς το ζην. Ηταν μια κλασική “Πηνελόπη”. Βέβαια, μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι με αυτή της την επιλογή, ενώ και η ίδια ήταν μια ταλαντούχα γυναίκα, έχασε τη δυνατότητα να προχωρήσει. Αλλά αυτές οι περιπτώσεις κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Και αν η Μάχη δεν είχε αποφασίσει να στηρίξει το “άστρο” του συζύγου της, ίσως εκείνος να μην είχε καταφέρει αυτήν τη σπουδαία ανακάλυψη».
Γενναιόδωρος
Για τη Μαρία Χούκλη είναι πολύ σημαντικό το ότι ο Γ. Παπανικολάου έτυχε να είναι Ελληνας. «Στο πρόσωπό του συγκέντρωνε όλα τα θετικά και τα αρνητικά της φυλής μας: είχε στόχο, όραμα, όνειρο – τα οποία κυνήγησε με πείσμα και πέτυχε. Και από την άλλη πλευρά, βίωσε το μένος και το φθόνο του κόσμου, των ομοίων του. Οταν επέστρεψε στην Ελλάδα και θέλησε να προσφέρει, τον απομόνωσαν και τον ανάγκασαν να φύγει στο εξωτερικό. Είναι ένα success story απ’ αυτά που διαβάζουμε στα μυθιστορήματα, μια χαρακτηριστική περίπτωση που μας κάνει να αναρωτιόμαστε γιατί δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από τον κοινωνικό φθόνο. Λατρεύουμε κάποιον όταν ξεχωρίζει και προχωράει, και όταν φτάνει στην κορυφή αρχίζουμε να τον πετροβολούμε. Η επιτυχία είναι συνδυασμός ταλέντου, οράματος, πειθαρχίας και πείσματος. Για να καλλιεργήσει, όμως, κάποιος όλα αυτά, χρειάζεται ένα πλαίσιο. Οι Ελληνες δυστυχώς δεν πειθαρχούμε, δεν προσπαθούμε, δεν σεβόμαστε, δεν προσαρμοζόμαστε σε πλαίσιο. Ζούμε σαν να ζούμε για πάντα.
»Μπορεί αυτό να είναι το χαριτωμένο για κάποιους που μας παρατηρούν, αλλά εγώ πιστεύω ότι είναι ό,τι πιο καταστροφικό για μια κοινωνία. Να μη σχεδιάζει το αύριό της, να αυτοπεριορίζεται, να λειτουργεί φοβικά. Αλλά αν δεν σου δίνει η εκπαίδευση ανοίγματα και δρόμους να γνωριστείς με τον έξω κόσμο, συστέλλεσαι και γίνεσαι μια φοβική κοινωνία και αυτό δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο ανατροφοδότησης των κακών σου χαρακτηριστικών. Ο Παπανικολάου το έσπασε αυτό. Τα κατάφερε. Προσπάθησε, δεν φοβήθηκε και δεν ήταν και πικραμένος. Ηταν ένας γενναιόδωρος άνθρωπος».
Νικητής ο... μάγκας
Λίγο πριν αποχαιρετήσουμε τη Μαρία Χούκλη, της ζητήσαμε να μας πει αν την εξέπληξαν κάποιες από τις επιλογές του κοινού στους «Μεγάλους Ελληνες» αλλά και μια πρόβλεψη για τον τελικό νικητή. «Υπήρξαν επιλογές με τις τρέχουσες προσλαμβάνουσες με όρους δημοσιότητας και απουσιάζουν άνθρωποι που συγκαταλέγονται παγκοσμίως στους σημαντικότερους. Αλλά νομίζω ότι η σειρά αυτή ήταν μια καλή αρχή, έναυσμα για συζήτηση και σκέψη. Οσο για τον τελικό νικητή, πιστεύω ότι θα είναι ο Μέγας Αλέξανδρος, τον οποίο θεωρούμε... μάγκα!».
Χρειαζόμαστε οράματα
Σήμερα οι Ελληνες χρειάζονται πρότυπα σαν τον Γ. Παπανικολάου; «Δεν χρειάζονται πρότυπα, χρειάζονται οράματα», απαντά η Μαρία Χούκλη. «Εχουν ανάγκη από ένα συλλογικό όνειρο. Τα πρόσωπα είναι εκείνα που θα το υλοποιήσουν ή, έστω, θα πάρουν ένα κομμάτι του και θα το προχωρήσουν μέχρι ένα σημείο. Αν δεν έχεις ως κοινωνία όραμα, δεν θα έχεις και τους φορείς. Και βλέπει κανείς ότι οι άνθρωποι που πιστεύουν ακόμη στην ύπαρξη οραμάτων και στη δυνατότητα αυτοβελτίωσής τους και βελτίωσης μιας κοινωνίας, ασφυκτιούν και τελικά φεύγουν. Πολλά ταλέντα χάθηκαν μένοντας στην Ελλάδα, και αντιθέτως άλλα αναδείχθηκαν φεύγοντας στο εξωτερικό».
Υπάρχουν πολιτικοί με όραμα; «Ναι, μα θα πρέπει οι πολίτες να τα αναζητήσουν. Επίσης, στον πολιτισμό, υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν στο προσκήνιο ή λιγότερο ορατά να δημιουργήσουν. Δυστυχώς, όμως, στην Ελλάδα ο πολιτισμός είναι υποτιμημένος, θεωρείται πάρεργο, αναγκαίο συνακολούθημα μιας κοινωνίας, ενώ στην πραγματικότητα είναι η ελευθερία του πνεύματος, ο δείκτης μιας ανοιχτής κοινωνίας. Φυσικά, ο πολιτισμός θέλει εκπαίδευση, χρόνο και χρήματα. Και πίστη απ’ την πλευρά της πολιτικής στην πολύ μεγάλη σημασία της παιδείας. Μόνο με παιδεία θα βγάλεις πολιτισμό και γνωρίζουμε όλοι την κακή κατάσταση του εκπαιδευτικού συστήματος».
Της Γιουλης Eπτακοιλη ΠΗΓΗ: kathimerini
Πρόληψη και θεραπεία
Ακολουθήστε μας στην σελίδα μας στο facebook : Δείτε Τι Έγινε Σαν Σήμερα Στον Κόσμο
«Οταν έχεις δώσει μια τόσο σημαντική μάχη γίνεσαι πιο ευαίσθητος στο να καταλαβαίνεις τι σημαίνει η δυνατότητα πρόληψης και θεραπείας, ουσιαστικά η προσφορά ζωής», εξομολογείται, ένα ηλιόλουστο πρωινό στο κέντρο της Αθήνας. «Βέβαια, και ένας σημαντικός πολιτικός, βάζοντας σωστές δομές σε ένα κράτος, επιτρέπει σε μια κοινωνία να λειτουργήσει. Αλλά όλα αυτά δεν θα υπήρχαν, οι ίδιοι αυτοί οι πολιτικοί ή οι διανοούμενοι δεν θα υπήρχαν, εάν μια γυναίκα, η μητέρα τους, δεν είχε τη δυνατότητα να είναι ασφαλής. Θεωρώ ότι αν το άπαν επί της γης είναι η ζωή, ο Γεώργιος Παπανικολάου συνεισέφερε σε αυτό».
Τι είναι αυτό που δίνει δύναμη σ’ έναν άνθρωπο σε μια τόσο δύσκολη στιγμή στη ζωή του; «Οταν βρίσκεσαι με την πλάτη στον τοίχο, είτε θα συνθλιβείς είτε θα προχωρήσεις. Ο Παπανικολάου πέρασε απίστευτες αντιξοότητες, πάλεψε, πέτυχε. Ενας άλλος άνθρωπος λέει “θέλω να γίνω αυτό” και προσπαθεί μέχρι να κατακτήσει το στόχο του. Εγώ είπα “θέλω να ζήσω”. Και έζησα».
Μέχρι πριν από κάποια χρόνια ο καρκίνος ήταν ακόμη θέμα–ταμπού στην Ελλάδα. Παραμένει; «Είναι αισθητά λιγότερο σε σχέση με το παρελθόν, γιατί σχεδόν όλοι έχουμε περιπτώσεις καρκινοπαθών στο κοντινό μας περιβάλλον. Και η συμβουλή μου είναι να μη βλέπει κανείς τον καρκίνο ως ταμπού ή ως κάτι που πρέπει να κρύψει. Οι γυναίκες θα πρέπει να ευαισθητοποιηθούν, να μην ντρέπονται και να πολεμήσουν θαρραλέα. Οι γιατροί υποστηρίζουν ότι αν κάνεις εγκαίρως αυτά που πρέπει, θεραπεύεται 100%».
Η Μάχη της ζωής του
«Με την απλή και φθηνή μέθοδό του, ο Γ. Παπανικολάου δίνει την ευκαιρία στην πιο φτωχή γυναίκα, στο πιο απομακρυσμένο χωριό μιας αφρικανικής πόλης, αλλά και στην πιο προνομιούχα γυναίκα αυτού του πλανήτη, να διαπιστώνουν εγκαίρως ένα πρόβλημα. Τις βοηθάει να το θεραπεύσουν και να ζήσουν», τονίζει η Μαρία Χούκλη. «Ηταν σπουδαίος επιστήμονας και άνθρωπος. Μια αναγεννησιακή φιγούρα. Αγαπούσε τη μουσική και τους Γερμανούς φιλοσόφους. Επίσης, ευτύχησε να έχει στο πλευρό του μια γυναίκα, τη Μάχη, που του αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι επί σαράντα χρόνια τής έπαιρνε επίχρισμα για να κάνει πειράματα για το τεστ Παπανικολάου. Εκείνη δούλευε σε πολυκατάστημα στην Αμερική για να εξασφαλίζει τα προς το ζην. Ηταν μια κλασική “Πηνελόπη”. Βέβαια, μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι με αυτή της την επιλογή, ενώ και η ίδια ήταν μια ταλαντούχα γυναίκα, έχασε τη δυνατότητα να προχωρήσει. Αλλά αυτές οι περιπτώσεις κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Και αν η Μάχη δεν είχε αποφασίσει να στηρίξει το “άστρο” του συζύγου της, ίσως εκείνος να μην είχε καταφέρει αυτήν τη σπουδαία ανακάλυψη».
Γενναιόδωρος
Για τη Μαρία Χούκλη είναι πολύ σημαντικό το ότι ο Γ. Παπανικολάου έτυχε να είναι Ελληνας. «Στο πρόσωπό του συγκέντρωνε όλα τα θετικά και τα αρνητικά της φυλής μας: είχε στόχο, όραμα, όνειρο – τα οποία κυνήγησε με πείσμα και πέτυχε. Και από την άλλη πλευρά, βίωσε το μένος και το φθόνο του κόσμου, των ομοίων του. Οταν επέστρεψε στην Ελλάδα και θέλησε να προσφέρει, τον απομόνωσαν και τον ανάγκασαν να φύγει στο εξωτερικό. Είναι ένα success story απ’ αυτά που διαβάζουμε στα μυθιστορήματα, μια χαρακτηριστική περίπτωση που μας κάνει να αναρωτιόμαστε γιατί δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από τον κοινωνικό φθόνο. Λατρεύουμε κάποιον όταν ξεχωρίζει και προχωράει, και όταν φτάνει στην κορυφή αρχίζουμε να τον πετροβολούμε. Η επιτυχία είναι συνδυασμός ταλέντου, οράματος, πειθαρχίας και πείσματος. Για να καλλιεργήσει, όμως, κάποιος όλα αυτά, χρειάζεται ένα πλαίσιο. Οι Ελληνες δυστυχώς δεν πειθαρχούμε, δεν προσπαθούμε, δεν σεβόμαστε, δεν προσαρμοζόμαστε σε πλαίσιο. Ζούμε σαν να ζούμε για πάντα.
»Μπορεί αυτό να είναι το χαριτωμένο για κάποιους που μας παρατηρούν, αλλά εγώ πιστεύω ότι είναι ό,τι πιο καταστροφικό για μια κοινωνία. Να μη σχεδιάζει το αύριό της, να αυτοπεριορίζεται, να λειτουργεί φοβικά. Αλλά αν δεν σου δίνει η εκπαίδευση ανοίγματα και δρόμους να γνωριστείς με τον έξω κόσμο, συστέλλεσαι και γίνεσαι μια φοβική κοινωνία και αυτό δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο ανατροφοδότησης των κακών σου χαρακτηριστικών. Ο Παπανικολάου το έσπασε αυτό. Τα κατάφερε. Προσπάθησε, δεν φοβήθηκε και δεν ήταν και πικραμένος. Ηταν ένας γενναιόδωρος άνθρωπος».
Νικητής ο... μάγκας
Λίγο πριν αποχαιρετήσουμε τη Μαρία Χούκλη, της ζητήσαμε να μας πει αν την εξέπληξαν κάποιες από τις επιλογές του κοινού στους «Μεγάλους Ελληνες» αλλά και μια πρόβλεψη για τον τελικό νικητή. «Υπήρξαν επιλογές με τις τρέχουσες προσλαμβάνουσες με όρους δημοσιότητας και απουσιάζουν άνθρωποι που συγκαταλέγονται παγκοσμίως στους σημαντικότερους. Αλλά νομίζω ότι η σειρά αυτή ήταν μια καλή αρχή, έναυσμα για συζήτηση και σκέψη. Οσο για τον τελικό νικητή, πιστεύω ότι θα είναι ο Μέγας Αλέξανδρος, τον οποίο θεωρούμε... μάγκα!».
Χρειαζόμαστε οράματα
Σήμερα οι Ελληνες χρειάζονται πρότυπα σαν τον Γ. Παπανικολάου; «Δεν χρειάζονται πρότυπα, χρειάζονται οράματα», απαντά η Μαρία Χούκλη. «Εχουν ανάγκη από ένα συλλογικό όνειρο. Τα πρόσωπα είναι εκείνα που θα το υλοποιήσουν ή, έστω, θα πάρουν ένα κομμάτι του και θα το προχωρήσουν μέχρι ένα σημείο. Αν δεν έχεις ως κοινωνία όραμα, δεν θα έχεις και τους φορείς. Και βλέπει κανείς ότι οι άνθρωποι που πιστεύουν ακόμη στην ύπαρξη οραμάτων και στη δυνατότητα αυτοβελτίωσής τους και βελτίωσης μιας κοινωνίας, ασφυκτιούν και τελικά φεύγουν. Πολλά ταλέντα χάθηκαν μένοντας στην Ελλάδα, και αντιθέτως άλλα αναδείχθηκαν φεύγοντας στο εξωτερικό».
Υπάρχουν πολιτικοί με όραμα; «Ναι, μα θα πρέπει οι πολίτες να τα αναζητήσουν. Επίσης, στον πολιτισμό, υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν στο προσκήνιο ή λιγότερο ορατά να δημιουργήσουν. Δυστυχώς, όμως, στην Ελλάδα ο πολιτισμός είναι υποτιμημένος, θεωρείται πάρεργο, αναγκαίο συνακολούθημα μιας κοινωνίας, ενώ στην πραγματικότητα είναι η ελευθερία του πνεύματος, ο δείκτης μιας ανοιχτής κοινωνίας. Φυσικά, ο πολιτισμός θέλει εκπαίδευση, χρόνο και χρήματα. Και πίστη απ’ την πλευρά της πολιτικής στην πολύ μεγάλη σημασία της παιδείας. Μόνο με παιδεία θα βγάλεις πολιτισμό και γνωρίζουμε όλοι την κακή κατάσταση του εκπαιδευτικού συστήματος».
Της Γιουλης Eπτακοιλη ΠΗΓΗ: kathimerini
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Το ialmopia.gr επιτρέπει στον χρήστη να αναρτά τα σχόλια και τις απόψεις του σε επίκαιρα θέματα/συζητήσεις. Τα σχόλια και οι απόψεις αυτές εκφράζουν αποκλειστικά τις προσωπικές θέσεις του εκάστοτε χρήστη και δεν υιοθετούνται από το ialmopia.gr. Σε κάθε περίπτωση, ο χρήστης οφείλει να εκφράζεται με τρόπο ώστε να μην παραβιάζει τους ελληνικούς νόμους. Σε αντίθετη περίπτωση, το ialmopia.gr διατηρεί το δικαίωμα να αποκλείει το χρήστη από την εν λόγω υπηρεσία.
Με εκτίμηση, Η συντακτική ομάδα του ialmopia.gr